ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΜΟΣ Α' Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Κ. ΚΕΡΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΜΟΣ Α' Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ Επιμέλεια Κειμένων-Πρόλογος: Διονυσία Μπλαζάκη 14-18 Οκτ. 2009 FRANKFURTER BUCHMESSE HALLE: 6.1, Stand: E952 Η «Χωροχρονική Θεωρία» περιλαμβάνει τους ακόλουθους τόμους (υπό έκδοση): Τόμος Β’ – Η Φυσική του Χωρόχρονου, Τόμος Γ’ – Η Μεταφιλοσοφία του Χωρόχρονου. Υπεύθυνη για την παρουσίαση και συμμετοχή της Σύγχρονης Εκδοτικής στη BUCHMESSE: Διονυσία Μπλαζάκη

ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΘΕΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΗΣ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ 14-18 ΟΚΤ. 2009

Η Σύγχρονη Εκδοτική συμμετείχε στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, 14-18 Οκτ. 2009 (FRANKFURTER BUCHMESSE HALLE: 6.1, Stand: E952) με το βιβλίο του Γ. Κ. Κερτσόπουλου, Η Φιλοσοφία του Χωρόχρονου διευρύνοντας τη θεματολογία των επιστημονικών της πεδίων και διεκδικώντας συγχρόνως μια πρωτότυπη θέση στην αντίληψη του 21^ου αιώνα για τις διαστάσεις του χώρου και του χρόνου.

Ο συγγραφέας και η επιμελήτρια έδωσαν συνέντευξη τύπου την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου και ώρα 15:30-16:30, στο Room Expose, in Halle 3.C, Eastern.

Υπεύθυνη για την παρουσίαση και συμμετοχή της Σύγχρονης Εκδοτικής στη BUCHMESSE: Διονυσία Μπλαζάκη: Καθ. Μουσικής – Υπ. Διδάκτωρ ΕΚΠΑ, Εκπαιδεύτρια Ι.Δ.ΕΚ.Ε Διεύθυνση: Σωκράτους 124 124 62 Χαϊδάρι-Αθήνα Τηλ: 210 5811777, 6942098739 E-mail:blazaki@yahoo.gr

Περιεχόμενα

Πρόλογος της επιμελήτριας

• Η διαδικασία συγγραφής της χωροχρονικής θεωρίας και ο συγγραφέας της

Πρόλογος του συγγραφέα

• Η αρχή της γνωσοάγνοιας

«Χωροχρονική θεωρία»

Αντί ιστορικής αναδρομής

• Εισαγωγή

• Εισβολή του χωροχρονικού σκάφους στον εννοιόκοσμο-ουσιόκοσμο.

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Ο ΧΡΟΝΟΣ

Αντιμέτωποι με το χρόνο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Ιστορική Ανασκόπηση

1. Πότε και πώς

2. Γιατί

3. Η αντίληψη του χρόνου

4. Χρόνος: Eτυμολογικές πληροφορίες κι ερμηνευτική προσέγγιση

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η θεωρία των υποβάθρων:

Ο χρόνος ως δυναμοδιάσταση

1. Νοητικό πείραμα

2. Ο χρόνος της φύσης

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Ο ΧΩΡΟΣ

Το απόλυτο αλλού

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Η αρχή της αντίθεσης του υπάρχειν

1. Το φαίνεσθαι και το υπάρχειν

2. Η λειτουργία της αρχής της αντίθεσης του υπάρχειν του χώρου

3. Τα χρώματα

4. Χώρος: Ετυμολογικές πληροφορίες κι ερμηνευτική προσέγγιση

5. Το παρελθοντικό και το παροντικό φαίνεσθαι

6. Το παροντικό γίγνεσθαι

Ο χώρος εντός κι εκτός του ανθρώπου και τα γεγονότα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Οι δυο αρχές που διέπουν

τον αισθητό και φυσικό κόσμο

• Εισαγωγή

1. Η λειτουργία της χωροχρονικής αρχής της αιτιότητας

Αιτία-γεγονός-συνέπεια του γεγονότος (αποτέλεσμα)

1.1. Η συνεπειακή χωροχρονική αρχή της φύσης

2. Η γεωμετρική απεικόνιση της χωροχρονικής αρχής

της αιτιότητας και οι μεταθέσεις του γεγονότος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Η θεωρία των υποβάθρων:

Ο χώρος ως διαστασοδύναμη

1. Νοητικό πείραμα

2. Ο χώρος της φύσης

3. Η σχέση της αρχής της αντίθεσης του υπάρχειν

με τη χωροχρονική αρχή της αιτιότητας

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Εισβολή στα πιο απόμακρα μέρη του σύμπαντος, στον άνθρωπο.

Υποκείμενο και αντικείμενο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

Χωροχρονικός προσδιορισμός των ορίων

μεταξύ του αισθητού κόσμου και του ανθρώπου

1. Κοσμικό γίγνεσθαι, είναι και συνείδηση

2. Συνειδητότητα: Παρουσίαση και σχολιασμός των φιλοσοφικών απόψεων

3. Αντίληψη κι εμπειρία

4. Αίσθημα, αίσθηση και συνείδηση Η προβολή προς τα εκτός

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Η λειτουργία της αντίληψης

• Εισαγωγή

1. Χαρτογράφηση των βασικών κέντρων που σχετίζονται

με την αντίληψη του ανθρώπου

2. Τα κέντρα της αντίληψης

2.1. Αυτόνομο Νευρικό Αισθητήριο Σύστημα (Α.Ν.Α.Σ.)

2.2. Α.Ν.Α.Σ. και ένστικτο

2.3. Προβολή προς τα εκτός και συνειδητοποίηση του αισθήματος

2.4. Πρωταρχική αντίληψη του αισθήματος

2.5. Εποπτεία της πρωταρχικής αντίληψης του αισθήματος

2.6. Μεταγενέστερη αντίληψη του αισθήματος

2.7. Εποπτεία της μεταγενέστερης αντίληψης του αισθήματος

2.8. Καταληπτική φαντασία ή νους του κοσμικού γίγνεσθαι

2.9. Μνήμη

2.10. Αυθορμησία

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

Η χωροχρονική και μη χωροχρονική σχέση του ανθρώπου

με τον αισθητό και τον υπερβατικό κόσμο

1. Είναι, Εγώ και μη Εγώ

1.1. Αισθητές και υπερβατικές λειτουργίες

(Χαρτογράφηση και παρουσίαση)

1.2. Το είναι και το δεν είναι

2. Καθορισμός των τριών φιλοσοφικών χωροχρονικών βελών

του αισθητού κόσμου

3. Η λειτουργία της νόησης

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

Χωροχρονικές διεργασίες και διαφορές χωροχρονικών φάσεων

1. Διαφορά χωροχρονικής φάσης μεταξύ αισθητού και μη αισθητού άξονα

1.1. Οι ελάχιστες χωροχρονικές διεργασίες που απαιτούνται

για την αντίληψη ενός και μόνο φαινομένου

1.2. Οι χωροχρονικές διεργασίες που απαιτούνται για την αντίληψη

ενός και μόνο φαινομένου, σε ανάπτυξη

2. Οι Ιδέες

3. Το ασυνείδητο

4. Συμπεράσματα: Τα εννέα χωροχρονικά γνωρίσματα

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ

Τα βασικά χωροχρονικά και μη χωροχρονικά κέντρα

που υφίστανται ανάμεσα στο Εγώ και στην Ψυχή

του ανθρώπου και οι διαστάσεις

που βρίσκονται έξω από αυτόν

1. Χαρτογράφηση και παρουσίαση των δεκατριών κέντρων

και των τριών διαστάσεων μαζί με το χάος και την αιωνιότητα

2. Διαφορά δυναμικού

2.1. Υποβαθρικές διαφορές δυναμικού μεταξύ του εμπειρικού

είναι και του αισθητού κόσμου

3. Συμπεράσματα: Νέα χωροχρονικά και μη χωροχρονικά

Δεδομένα για τη διαμετανάστευση των αισθημάτων

4. Μορφή και περιεχόμενο των αισθημάτων

4.1. Χωροχρονικοί συσχετισμοί μορφής και περιεχομένου

5. Οι σχέσεις των κέντρων: του εγώ, του εμπειρικού είναι,

του βουλητικού είναι, του πνευματικού είναι και της ψυχής

5. Ο άνθρωπος ως ο ενδιάμεσος φορέας της χωροχρονικότητας

και της μη χωροχρονικότητας

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

ΕΠΙΜΕΤΡΟ: Οι τρεις χωροχρονικές αρχές της θεωρίας που

δημιουργούνται από τις έννοιες: αιτία, γεγονός και συνέπεια

του γεγονότος

Ι. Η ανθρωπική χωροχρονική αρχή της αιτιότητας

ΙΙ. Η συνεπειακή χωροχρονική αρχή της φύσης

ΙΙΙ. Η υπερβατική χωροχρονική αρχή του γεγονότος

• Η συνλειτουργία των τριών χωροχρονικών αρχών

Γλωσσάριο και Ευρετήριο Όρων και Εννοιών της Χωροχρονικής Θεωρίας

Συντομογραφίες

Βιβλιογραφία

Βιογραφικό

Περίληψη του βιβλίου

Ο παρών τόμος Α΄ της Χωροχρονικής Θεωρίας, η Φιλοσοφία του Χωρόχρονου, επαναπροσδιορίζει τους σκοπούς, τις μεθόδους και τις προϋποθέσεις της φιλοσοφίας, διευρύνοντας τη μεταφιλοσοφική έρευνα.

Ο συγγραφέας, ήδη με τον πρόλογό του, μας εισάγει στην αρχή της γνωσοάγνοιας, σύμφωνα με την οποία ο ανθρώπινος νους δύναται να έχει τη δυνατότητα της ελεύθερης σκέψης. Στη συνέχεια, με την εισαγωγική ενότητα «Αντί Ιστορικής Αναδρομής», η οποία αποτυπώνεται με έναν εικονικό, δραματοποιημένο τρόπο, ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με ορισμένες από τις πιο γνωστές κι έγκριτες θεωρίες στην ιστορία της φιλοσοφίας και της επιστήμης που έχουν συσχετιστεί με τις έννοιες του χώρου και του χρόνου. Η ενότητα αυτή έχει έκταση εικοσιτεσσάρων σελίδων και μοιάζει με ένα εγχειρίδιο σε διαλογική μορφή απαραίτητο ωστόσο για τη μελέτη και την κατανόηση του συγκεκριμένου συγγράμματος.

Ο κύριος κορμός της Φιλοσοφίας του Χωρόχρονου απαρτίζεται από τα εξής τρία μέρη: Χρόνος – Χώρος – Άνθρωπος. Ακολουθεί επίμετρο, γλωσσάριο και βιβλιογραφία.

Το κάθε μέρος ξεκινά με ένα εισαγωγικό κείμενο και ακολουθούν τα κεφάλαιά του, τα οποία επιμερίζονται σε ενότητες, ορισμένες από τις οποίες περιλαμβάνουν και υποενότητες. Τα κείμενα εκείνα που παρουσιάζουν νέες λειτουργίες ή διεργασίες συνοδεύονται και από σχηματικές απεικονίσεις ή χαρτογραφήσεις για τη διευκόλυνση του μελετητή αναγνώστη.

Στο πρώτο και δεύτερο μέρος οι έννοιες του «χρόνου» και του «χώρου» εξετάζονται αντίστοιχα ιστορικά, αιτιολογικά κι ετυμολογικά. Σύμφωνα με τη θεωρία των υποβάθρων, η οποία αναπτύσσεται στο δεύτερο κεφάλαιο του πρώτου μέρους για το χρόνο και στο τρίτο κεφάλαιο του δεύτερου μέρους για το χώρο, για τον μεν χρόνο επισημαίνεται ότι ο χρόνος της φύσης κυλάει μεταξύ των δύο οριακών συνθηκών της μη κύλισης χρόνου. Αυτές οι δύο γνωστές συνθήκες στις οποίες δεν κυλάει χρόνος είναι: α) η καθαυτή συνθήκη της ταχύτητας του φωτός και β) η συνθήκη της άπειρης πυκνότητας που επικρατεί στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας. Επίσης, ορίζεται ως ποσότητα της διάρκειας κύλισης του χρόνου το φαινόμενο της συνολικής αυξομείωσης που συμβαίνει κατά τη διάρκεια της κύλισης του χρόνου σε κάθε διαφορετικό σύστημα αναφοράς. Ως εκ τούτου, η φύση και η ζωή, ως συστήματα αναφοράς τα οποία κατέχουν το συγκεκριμένο, πεπερασμένο, γήινο βαρυτικό δυναμικό, χρεώνονται ένα δευτερόλεπτο κύλισης χρόνου για κάθε 300.000 χλμ. περίπου που απέχουν χωρικά από τη συνθήκη του φωτός. Αυτό είναι το χρονικό κόστος της ύπαρξης.

Επίσης, επισημαίνεται ότι ενώ ο χώρος και ο χρόνος στον αισθητό κόσμο εννοούνται ως διαστάσεις, στο φυσικό κόσμο είναι δυνάμεις, γι’ αυτό και ο χώρος ως συνολική έννοια είναι διαστασοδύναμη και ο χρόνος δυναμοδιάσταση.

Συμπερασματικά και έτσι όπως διαβάζουμε στο τελευταίο κεφάλαιο του δεύτερου μέρους, ο τετρασδιάστατος χωρόχρονος του αισθητού κόσμου με τις τρεις χωρικές διαστάσεις του πλάτους, του ύψους και του μήκους και τη μία διάσταση του χρόνου σχετίζεται άμεσα με τις τρεις οριακές συνθήκες: α) της σταθεράς του φωτός, β) του εσωτερικού μιας μαύρης τρύπας και γ) των χορδών του σύμπαντος.

Επιπρόσθετα, στο δεύτερο μέρος του «χώρου» εισάγεται η αρχή της αντίθεσης του υπάρχειν, σύμφωνα με την οποία το φαίνεσθαι, το οποίο αφορά τον κόσμο των φαινομένων και προσεγγίζεται με τις αισθήσεις και την αντίληψη του ανθρώπου, βρίσκεται σε αντίθεση με το υπάρχειν, το οποίο ως νοούμενο προσεγγίζεται με τη διάνοιά του. Επίσης, στο δεύτερο κεφάλαιο του «χώρου» προσδιορίζεται η χωροχρονική λειτουργία της αρχής της αιτιότητας, η οποία διευρύνει την επικρατούσα σχέση αιτίας – αποτελέσματος, παρεμβάλλοντας ανάμεσά τους το γεγονός και μετονομάζοντας το αποτέλεσμα σε συνέπεια του γεγονότος. Η χωροχρονική αρχή της αιτιότητας εκφράζεται με τη γεωμετρική μορφή του τριαδικού σχήματος: αιτία – γεγονός – συνέπεια του γεγονότος (αποτέλεσμα) και ως αντιληπτική αρχή που είναι διέπει τον αισθητό κόσμο.

Μια άλλη αρχή, η οποία όμως διέπει το φυσικό κόσμο, είναι η συνεπειακή αρχή της φύσης, η οποία περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο η φύση ως υποκείμενο συλλειτουργεί με τον άνθρωπο ως αντικείμενο, πάντα σε αναφορά με τη χωροχρονική αρχή της αιτιότητας. Η χωροχρονική αρχή της αιτιότητας, η συνεπειακή αρχή της φύσης και η υπερβατική αρχή του γεγονότος συνθέτουν τις τρεις από τις πέντε θεμελιακές αρχές που εισάγει η Φιλοσοφία του Χωρόχρονου. Η συλλειτουργία τους αναπτύσσεται διεξοδικά στο επίμετρο και απεικονίζεται σχηματικά στην πρώτη σελίδα του βιβλίου.

Το τρίτο μέρος του βιβλίου, το οποίο φέρει τον τίτλο «Άνθρωπος» απαρτίζεται από πέντε κεφάλαια και υπερτερεί σε έκταση, σε σύγκριση με το σύνολο των δύο άλλων μερών. Στην εισαγωγή του αναγράφεται η ποιητική φράση «Εισβολή στα πιο απόμακρα μέρη του σύμπαντος, στον άνθρωπο». Ολόκληρο το μέρος κατακλύζεται από χωροχρονικούς προσδιορισμούς νέων όρων αλλά και από επαναπροσδιορισμούς για τις ήδη διαδομένες έννοιες.

Το πρώτο κεφάλαιο εξετάζει «τα όρια μεταξύ του αισθητού κόσμου και του ανθρώπου» και με βάση αυτή τη σχέση πραγματεύεται τις έννοιες και τους όρους του αισθήματος, της συνείδησης και του κοσμικού γίγνεσθαι. Η εξέταση αυτή έχει ως βάση την άποψη του καθηγητή Κωνσταντινίδη «για τη λειτουργία των αισθητικών και αισθητηρίων νευρώνων», η οποία υποστηρίζει ότι για τη συνειδητοποίηση των αισθημάτων πρέπει να προηγηθεί η προβολή προς τα εκτός, διότι ο εντοπισμός του αισθήματος και η αντίληψη του συνόλου των αισθημάτων γίνεται έξω από το σώμα, στον περιβάλλοντα χώρο.

Το δεύτερο κεφάλαιο, «Η λειτουργία της αντίληψης», παρουσιάζει εκτενώς και χαρτογραφεί όλα τα κέντρα τα οποία σχετίζονται με τη λειτουργία της αντίληψης και συμβάλλουν στην επικοινωνία του ανθρώπου με τον κόσμο των αισθητών πραγμάτων, δηλαδή με το κοσμικό γίγνεσθαι.

Στο τρίτο κεφάλαιο δίνεται «η χωροχρονική και μη χωροχρονική σχέση του ανθρώπου με τον αισθητό και τον υπερβατικό κόσμο». Στην πρώτη ενότητα προσδιορίζεται η χωροχρονική σχέση του είναι με το εγώ και το μη εγώ και του είναι με το δεν είναι, ενώ στη δεύτερη καθορίζονται τα τρία φιλοσοφικά χωροχρονικά βέλη του αισθητού κόσμου, τα οποία έχουν ως εξής: το πρώτο χωροχρονικό βέλος κατευθύνεται από την παρελθοντική προσδιοριστία προς τη μελλοντική απροσδιοριστία κι ευθύνεται για την εντροπία του σύμπαντος αλλά και για την αντιφατικότητα που παρουσιάζουν τα φαινόμενα του αισθητού κόσμου. Το δεύτερο χωροχρονικό βέλος κατευθύνεται από την παρελθοντική μορφή προς το μελλοντικό περιεχόμενο και συμβάλλει στο συνεχή μετασχηματισμό που παρουσιάζουν οι υλοενεργειακές μορφές και κατά συνέπεια στην αρχή της διατήρησης της ενέργειας. Το τρίτο χωροχρονικό βέλος κατευθύνεται από το περελθοντικό είναι προς το μελλοντικό δεν είναι και είναι αυτό που ευθύνεται για τις εξής δύο απαράβατες λειτουργίες: α) για την απαγόρευση της μετάβασης στο μέλλον χωρίς την παρέμβαση του παρόντος και β) για την απαγόρευση της πορείας προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ενοποιημένα και τα τρία αυτά χωροχρονικά βέλη του αισθητού κόσμου δημιουργούν για το μεν παρελθόν την προσδιορισμένη μορφή του είναι και για το δε μέλλον το απροσδιόριστο περιεχόμενο του δεν είναι.

Στην τρίτη ενότητα αυτού του κεφαλαίου αναπτύσσεται «η λειτουργία της νόησης» και οι διαδικασίες μέσα από τις οποίες η νόηση καθίσταται ως η ενεργός ουσία – μη ουσία, η οποία, όταν συσχετιστεί με τις λειτουργίες α) του εγώ, αποκτά αντιληπτικό χαρακτήρα και γίνεται αντιληπτική νόηση, β) του μη εγώ, αποκτά υπερβατικό χαρακτήρα και γίνεται υπερβατική νόηση, ενώ γ) όταν ενοποιηθεί με το είναι, γίνεται καθαρή νόηση.

Το τέταρτο κεφάλαιο εξετάζει τις «χωροχρονικές διεργασίες και διαφορές των χωροχρονικών φάσεων». Ο όρος διαφορές χωροχρονικών φάσεων συσχετίζεται με τους διαφορετικούς χωρόχρονους στους οποίους λειτουργεί ο άνθρωπος ως ολότητα και οι οποίοι, σύμφωνα με την αρχή της αντίθεσης του υπάρχειν, ταυτοχωροχρονίζονται από τη φύση με έναν τόσο ακριβή τρόπο, τον οποίο η αντίληψη αδυνατεί να συλλάβει άμεσα. Στην πρώτη ενότητα εντοπίζονται και αποτυπώνονται σχηματικά οι ελάχιστες χωροχρονικές διεργασίες που απαιτούνται για την αντίληψη ενός και μόνο φαινομένου, τόσο στην απλή τους μορφή όσο και σε ανάπτυξη, ενώ οι τρεις επόμενες ενότητες αναφέρονται στον κόσμο των ιδεών, στο ασυνείδητο και στα συμπεράσματα που προκύπτουν, τα οποία διατυπώνονται με εννέα χωροχρονικά γνωρίσματα.

Το πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο παρουσιάζει και χαρτογραφεί τα δεκατρία χωροχρονικά και μη χωροχρονικά κέντρα που υφίστανται ανάμεσα στο εγώ και στην ψυχή του ανθρώπου και τις τρεις διαστάσεις που βρίσκονται έξω από αυτόν μαζί με το χάος και την αιωνιότητα. Πρόκειται για ένα πολύ πυκνό σε νοήματα κεφάλαιο, το οποίο μέσα στις έξι ενότητες που περιλαμβάνει παρουσιάζει τις σχέσεις και τις λειτουργίες που αναπτύσσονται στα κέντρα του εσώτερου ανθρώπου ή τις σχέσεις που αυτά έχουν με τους εξώτερους κόσμους και διαστάσεις. Δίνονται τα μεγέθη που δημιουργούν οι υποβαθρικές διαφορές δυναμικού, στοιχεία για την διαμετανάστευση των αισθημάτων και χωροχρονικοί συσχετισμοί για τη μορφή και το περιεχόμενο. Όλοι αυτοί οι προσδιορισμοί και οι συνδέσεις καταλήγουν με την έκτη και τελευταία ενότητα στο ότι ο άνθρωπος είναι ο ενδιάμεσος φορέας της χωροχρονικότητας και της μη χωροχρονικότητας, διότι η υλική και άυλη υπόσταση του ανθρώπου δημιουργεί ένα πλήθος χωροχρονικών και μη χωροχρονικών αντιθέσεων, οι οποίες δύνανται να συνάπτονται και να αίρονται συγχρόνως από τον ίδιο, όταν κατά την ίδια στιγμή η γνωσοάγνοιά του, του δίνει τη δυνατότητα αυτόβουλης κι απεριόριστης δράσης.

Η επιμελήτρια των κειμένων

Διονυσία Μπλαζάκη

ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΜΟΣ Α' Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΥ

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Εκτενές βιογραφικό Γ.Κερτσόπουλου από τον Άρη Μανουρά

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Συνολικές προβολές σελίδας

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΚΕΡΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

Η λίστα ιστολογίων μου

ΕΠΑΦΗ

Βαρυτικό-αντι βαρυτικό αιωρούμενο αεικίνητο 2ης τάξης

Ο Γ.Κερτσόπουλος-Το ένα κλικ στη φώτογραφία οδηγεί στο KERTSOPOULOS AESTHETICS.

Πληροφορίες